ဓားတန္ခိုးရွင္၏ ဒ႑ာရီ Book 1 Chapter 15 (ေလွာင္အိမ္ တိုက္ပြဲ)
အခန္း ၁၅ (ေလွာင္အိမ္ တိုက္ပြဲ)
၃ ရက္ေနေတာ့ နင္နဲ႕
သူ႕အေဖတို႕ နဂါး နန္းေဆာင္ကို လာခဲ့ပါတယ္။
နဂါး နန္းေဆာင္ဟာ မီတာ
၃၀၀ အက်ယ္ရွိျပီး မီတာ ၁၀၀၀ ရွည္လ်ားပါတယ္။ အပိုင္း ၂ ပိုင္း ခြဲထားျပီးေတာ့
ေလွာင္အိမ္ အပိုင္းနဲ႕ မြန္းစတားေတြ ေနဖို႕ အပို္င္း ရွိပါတယ္။ ေလွာင္အိမ္ဟာ
ေသသည္အထိ တိုက္ပြဲ ၀င္ရတဲ့ ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ မြန္းစတားေနဖို႕ ေနရာကေတာ့ မြန္းစတား
အက်ဥ္းေထာင္ေပါ့။ မြန္းစတားေပါင္းမ်ား ဖမ္းဆီးထားတဲ့အတြက္ နဂါး နန္းေဆာင္ဟာ
အင္မတန္မွကို အႏၱရယ္ မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို ျမိဳ႕ ျပင္ဖက္မွာ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။
…..
နဂါး နန္းေဆာင္က
ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲကို နင္၀င္လာျပီးေတာ့ တစ္ခ်က္ေလ့လာလိုက္ပါတယ္။ ဒီေလွာင္ခ်ိဳင့္ဟာ မီတာ ၂၀၀၊ ၃၀၀
အခ်င္းရွိျပီးေတာ့ နံရံ ေလးဖက္ ကာရံထားပါတယ္။ နံရံေက်ာက္သားေတြကို အနက္ေရာင္ ေက်ာက္တစ္မ်ိဳးနဲ႕ လုပ္ထားျပီးေတာ့
နံရံေတြအပၚမွာ ပိုက္ကြန္သဖြယ္ သံၾကိဳးၾကီးေတြ နဲ႕ မိုးထားပါတယ္။ အထဲကေန ဘယ္လိုမွ
ထြက္ေျပးလို႕ မရပါဘူး။
“ဒီေနရာဟာ လံုး၀ကို
အလံုပိတ္ေနရာပဲ။ ဒီနံရံေတြကို ေရနက္သံမဏိ နဲ႕ လုပ္ထားတာပဲ။ ဒီသံမဏိက
အရမ္းတန္ဖိုးမရွိေပမဲ့ ဇင္တ်န္အဆင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဖ်က္ဆီးဖို႕ေတာင္ အင္မတန္
ခက္ပါတယ္။ ဒီ အမိုးေပၚက သံၾကိဳးေတြကိုလည္း ဒီသံမဏိနဲ႕ လုပ္ထားတာပဲ။ မင္းရဲ့
ေကာင္းကင္ ကိုးဆင့္ က်င့္စဥ္ အစြမ္းနဲ႕
မင္းရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အစြမ္းကို ေပါင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ဒီသံၾကိဳးေတြကို
ျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ ပိုက္ကြန္ေတြက ၾကိဳးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားလို႕
မင္းအတြက္ လြတ္ေျမာက္ဖို႕ ၾကိဳးေတြကို ဖ်က္ဆီးရင္ေတာင္ အသက္ ၁၀ ၾကိမ္ရွဴခ်ိန္ေလာက္
ၾကာႏိုင္ေသးတယ္။”
နင္
ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။
ရီခၽြမ္က
ပိုက္ကြန္ေတြရဲ့ အထက္ကို ညႊန္ျပလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနရာမွာ ပြဲၾကည့္ စင္ျမင့္ တစ္ခု
ရွိေနတယ္။
“မင္း အေမနဲ႕ အေဖ ရယ္
ဦးေလးျဖဴရယ္ အဲ့ဒီကေန မင္းတိုက္ပြဲကို ၾကည့္ေနမယ္။”
“ဂရုစိုက္ေနာ္”
စနိုးက သူ႕သားကို
အားေပးစကားေျပာလိုက္တယ္။
“ေ၀ါင္း….”
အျဖဴေရာင္ ေခြးၾကီးက
နင္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူ႕မ်က္၀န္းမွာ အားေပးမႈေတြ ၾကင္နာမႈေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတယ္။
ဒီ ေခြးျဖဴၾကီးဟာ သူ႕အေဖရဲ႕ ဘ၀တစ္ေလွ်ာလံုး အေဖာ္ျပဳခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပဲ။
ျပီးေတာ့ သူ႕ရဲ့ ဦးေလးျဖဴ။ ေျပာရရင္ သူ႕အေဖမွာ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ မြန္းစတားၾကီး ၂
ေကာင္ ရွိတယ္။ တစ္ေကာင္ကေတာ့ ဦးေလးျဖဴလို႕ ေခၚတဲ့ ေခြးျဖဴၾကီး ျဖစ္ျပီး ေနာက္
တစ္ေကာင္ကေတာ့ စပါးၾကီး ေျမြၾကီးျဖစ္တဲ့ ဦးေလးနက္ ျဖစ္တယ္။
မြန္းစတားေတြဟာ
ဥာဏ္အလင္း ပြင့္သြားလို႕ ရွိရင္ သဘာ၀ စြမ္းအင္ေတြကို စုပ္ယူလာႏိုင္ျပီး အစြမ္းေတြ
ထက္လာၾကတယ္။
ဒီ မြန္းစတားေတြဟာ
ခက္ခဲတဲ့ အသြင္ေျပာင္းႏိုင္တဲ့ အစြမ္းကို ေလ့က်င့္ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့ အခါမွာ
ဇင္တ်န္ အဆင့္ကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ ဒီလို အဆင့္ေရာက္မွသာ မြန္းစတား
မိစာၦၾကီးေတြလုိ႕ ေခၚဖို႔ အဆင့္ ေရာက္တယ္။ ေျပာရရင္ မြန္းစတားေတြဟာ ဒီအဆင့္မွာ
လူသားအသြင္ကို ေျပာင္းႏိုင္ၾကတယ္။ ဦးေလးနက္လိုေပါ့။ ဒီလုိ မြန္းစတားေတြထဲမွာ
အရမ္းကို ရွားပါးတဲ့ နတ္ဘုရားမြန္းစတား မ်ိဳးစိတ္ေတြလည္း ရွိၾကတယ္။
နတ္ဘုရား
မြန္းစတားေတြဟာ ေရွးေခတ္ တစ္ခ်ိဳ႕ ဖင္းေဂါ့ေတြရဲ့ မ်ိဳးဆက္ေသြးေတြ ပါၾကတယ္။
သူတို႕ေတြဟာ ဥာဏ္ပညာၾကီးမားစြာနဲ႕ ေမြးဖြားလာၾကျပီးေတာ့ အစြမ္းထက္တဲ့ သဘာ၀
လက္ေဆာင္အစြမ္းေတြလည္း ေမြးရာပါ လာၾကတယ္။ သူတို႕ရဲ့ အစြမ္းဟာ သာမာန္
မြန္းစတားေတြထက္ အမ်ားၾကီးကို သာလြန္တယ္။ သူတို႕အတြက္ လူသား အသြင္ ေျပာင္းဖို႕
အလြန္ ခက္ခဲၾကတယ္။ နတ္ဘုရား မြန္းစတား မ်ိဳးစိတ္ မ်ိဳးစံု ရွိတာေၾကာင့္
အသြင္ေျပာင္းဖို႕ ခက္ခဲမႈကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဇီဖူ
အဆင့္မွ လူသားအသြင္ ေျပာင္းႏိုင္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳးဆို ၀မ္ရွင္း အဆင့္ေရာက္မွ
ေျပာင္းႏိုင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ပိုျပီး ျမင့္တဲ့ အဆင့္ေတြေရာက္မွ ေျပာင္းလဲ
ႏိုင္ၾကတယ္။
ဦးေလးျဖဴကေတာ့
ေရေခြးျဖဴ မ်ိဳးႏြယ္၀င္ နတ္ဘုရား ေခြးမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ သူဟာ ဇီဖူအဆင့္ေရာက္မွ
လူသားအသြင္ကိုေျပာင္းျပီး လူသားလို စကားေျပာ ႏိုင္လိမ့္မယ္။
ဒါေပမဲ့ နင္နဲ႕
ေခြးျဖဴၾကီးဟာ အလြန္ကို ရင္းႏွီးၾကတယ္။ ဘာလုိ႕လည္းဆိုေတာ့ နင္က ဆရာ မ်က္ကန္းငါးနဲ႕
ေလးျမွား ပညာ သင္ျပီးတဲ့ အခါမွာ ေခြးျဖဴၾကီးနဲ႕ အတူ မနက္တိုင္း အေနာက္ဘက္
ျမိဳ႕ျပင္ေတာအုပ္မွာ ေလးပညာသြားေလ့က်င့္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တယ္။ ရီခၽြမ္ဟာ
သူ႕သားတစ္ေယာက္တည္း သြားတာကို စိတ္မခ်တဲ့ အတြက္ ဇင္တ်န္ အဆင့္ရွိတဲ့
ေခြးျဖဴၾကီးကို အကူအညီေတာင္းထားတာျဖစ္တယ္။
ဇင္တ်န္အဆင့္ နတ္ဘုရား
မြန္းစတား တစ္ေကာင္ရဲ့ အစြမ္းဟာ အလြန္ေၾကက္ဖို႕ ေကာင္းတယ္။
ဒီေခြးျဖဴၾကီးေၾကာင့္လည္း ရီခၽြမ္ဟာ အေနာက္ဘက္ ဂ်ိကလန္မွာ ပိုျပီး အရွိန္အ၀ါ
ၾကီးမားလာရတာလည္း ျဖစ္တယ္။
“ဒီမွၾကည့္လို္က္…”
နင္
ျပံဳးျပီးေျပာလိုက္တယ္။
“ေ၀ါင္း..”
ေခြးျဖဴၾကီး တစ္ခ်က္ ေဟာင္လိုက္တယ္။
ရီခၽြမ္နဲ႕ စႏိုး ဟာ လမ္းက်ဥ္းေလးအတိုင္ ေလွ်ာက္လာျပီးေတာ့ သိပ္မၾကာခင္ ပြဲၾကည့္
စင္ကို ေရာက္လာတယ္။
နင္ အသက္ကို ပံုမွန္
ရွဴျပီးေတာ့ စိတ္တည္ညိမ္ေအာင္လုပ္ျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာလိုက္တယ္။
“ငါဘာလို႕ အားကစား
ကြင္းျပင္ၾကီးထဲ ေရာက္ေနတယ္လို႕ ခံစားရတာလည္း။”
နင္ တိတ္တဆိတ္ ေရရြတ္လိုုက္မိတယ္။
“ ဒီေနမွာက တိုက္ပြဲ
ေနရာ။ ဒါက ပြဲၾကည့္စင္။
နင္ဟာ ကလန္အတြက္
အလြန္အေရးပါတဲ့ လူေတြသာ ဒီေနရာမွာ မြန္းစတားနဲ႕ တို္က္ပြဲကို
ေလ့က်င့္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ကလန္က ၀ါၾကီး ပုဂိၢဳလ္ေတြ နဲ႔ အေရးပါတဲ့ မိသားစုေတြ မၾကာခဏ လာေရာက္ ၾကည့္
ရႈၾကတယ္။”
“ဟုိင္း…ဟိုင္း…”
“ေ၀ါင္း…”
သံၾကိဳး ရိုက္သံေတြကို
အေ၀းက လမ္းက်ဥ္းေလးကေန ၾကားရတယ္။။ နင္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒီ
ေမွာင္မဲေနတဲ့ လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ သူ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မာန္ဖီသံကို ၾကားေနရတယ္။
ဒီမာန္ဖီသံဟာ ေလွာင္ခ်ိဳင့္တစ္ခုလံုးကို တုန္လႈပ္သြားေစတယ္။ အေပၚက မိုးထားတဲ့
သံၾကိဳးေတြေတာင္မွာ တုန္ခါျပီး အသံေတြ ဆူဆူညံညံ ထြက္လာတယ္။
ေငြေရာင္ အေမြးေတြနဲ႕
ေခါင္းၾကီး တစ္လံုး အေ၀း လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ
တျဖည္းျဖည္း ထြက္ေပၚလာတယ္။
“ဒါကဘာပါလိမ့္…. “
နင္ ေသခ်ာ
ၾကည့္ေနမိတယ္။
“နင္… “
ရီခၽြမ္ ပြဲၾကည့္စင္ကေန
ေအးစက္စက္ အသံနဲ႕ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
(Howling moonwolf
အူေနတဲ့ လေခြး ဆိုတာ နားေထာင္မေကာင္းလို႕ လစားေခြးလို႔ နာမည္ေပးထားပါတယ္။)
“မင္းက နံပါတ္တစ္
ဖင္းေဂါ့က်င့္စဥ္ ကို က်င့္ထားလို႕ အေဖ မင္းအတြက္ အရမ္းကို အစြမ္းထက္တဲ့မြန္းစတား
ၾကီးတစ္ေကာင္ကို စပါယ္ရွယ္ ေရြးထုတ္ထားတယ္။ ဒီေကာင့္မွာ ဖင္းေဂါ့ ေသြးမ်ိဳးဆက္
ပါလာတယ္။ လကိုစားတဲ့ ေခြးမ်ိဳးစိတ္လို႕ ေခၚၾကတယ္။”
နင္ သူ႕အေဖကို
မ်က္လံုးျပဴး ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႕ အံ့ၾသစြာ ေမာ့ၾကည့္ေနမိတယ္။
ဒီ မြန္းစတားက ဖင္းေဂါ့
ေသြးမ်ိဳးဆက္ပါတယ္။ ဒါဆိုဒီေကာင္က နတ္ဘုရားမြန္းစတား အမ်ိဳးအစားေပါ့? ဟုတ္တယ္မလား?
ဒါေပမဲ့ ဒါက နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ နတ္ဘုရားမြန္းစတားဆိုတာ မြန္းစတားေတြပဲေလ။
ဒီလို က်ယ္ျပန္႕လွတဲ့ ကမာၻမွာ ဟိုတ်န္အဆင့္ နတ္ဘုရား မြန္းစတား မ်ိဳးႏြယ္စုေတြ
မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိၾကတယ္။ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ နဂါး၊ ေျမငလ်င္ ၾကံ့၊ လစားေခြး၊ လက္သည္းနီ
ေရြက်ီးကန္း၊ မိုးၾကိဳးပင္လယ္ ဇီးကြက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရေခြးျဖဴမ်ိဳး။ ေျပာရရင္ေတာ့
ဒီလို ေထာင္နဲ႕ ခ်ီ ရွိေနတဲ့ ဟိုတ်န္ နတ္ဘုရား မြန္းစတားေတြထဲမွာမွ
တစ္ေကာင္ေလာက္ပဲ ဇင္တ်န္ အဆင့္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ က်င့္ႏိုင္တာျဖစ္တယ္။
“ေ၀ါင္း…”
သံၾကိဳးသံေတြ
ဆူညံေနတယ္။
နင္ အာရံ မေထြျပားပဲ
လမ္းက်ဥ္းေလးထဲကို ၾကည့္ေနတယ္။ သူတို႕ေတြ လစားေခြးရဲ့ သံၾကိဳးေတြကို ျဖည္ေနၾက သံ
ၾကားရတယ္။ မၾကာခင္ ဒီေကာင္ လြတ္လာေတာ့မွာ။
“ခၽြမ္..ခၽြမ္…”
သံၾကိဳး ၾကမ္းျပင္ေပၚ
ျပဳတ္က်သံ ထြက္လာတယ္။
“၀ူး အူ…..”
လြတ္သြားလို႕
ေပ်ာ္သြားတဲ့ ေခြးအူသံ ထြက္လာတယ္။
ပြဲၾကည့္စင္ေပၚမွာေတ့
ရီခၽြမ္ ရယ္ သူ႕ မိန္းမရယ္ ေခြးျဖဴၾကီးရယ္ ဂရုတစိုက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္။
နင္ အသက္
ေအာင့္ထားမိတယ္။
အေ၀က လမ္းက်ဥ္းထဲကေန
သတၱ၀ါၾကီး တျဖည္းျဖည္း ထြက္လာေနတယ္။ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုကို ေငြေရာင္ အေမႊးေတြ လွပစြာ
ဖံုးအုပ္ထားတယ္။ ဒီေကာင္ၾကီးဟာ ၂မီတာေလာက္ ျမင့္တယ္။ သူဟာ လွပစြာ လွမ္းလာေနတယ္။
ဒီေကာင္ၾကီးဟာ အေ၀းက လူထီးေသးေသးေလးကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ နတ္ဘုရား မြန္းစတား
တစ္ေကာင္အေနနဲ႕ သူ႕အသိဥာဏ္ဟာ လူသားေအာက္ မေလ်ာ့က်ဘူး။
သူဟာ
ဒီေလွာင္အိမ္ထဲေရာက္ရင္ အေျဖ ၂ခုပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ နားလည္တယ္။ တစ္ခုကေတာ့ ဒီလူသားကို
သတ္ျပီး ဆက္ အသက္ရွင္ဖို႕ နဲ႕ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဒီလူသား သတ္တာ ခံရဖို႕ပဲ။
“သူက ငါ့ ပထမဆံုး
အၾကိမ္ အတြက္ နတ္ဘုရားမြန္းစတားကို ေရြးေပးလိုက္တယ္။…”
နင္ သူ႕လက္ကို
ဆန္႔တန္းလိုက္တယ္။ လက္ထဲမွာ ဓားတစ္ေခ်ာင္း ေပၚလာတယ္။
“ကဲဒါဆိုလည္း
သတ္ၾကတာေပါ့…”
ဒီ လစားေခြးၾကီးဟာ
ေပါင္ တစ္ေထာင္ေလာက္ အေလးခ်ိန္ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ ေျခေလးေခ်ာင္းဟာ လ်င္ျမန္စြာ
ေျပးလႊားႏိုင္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနီးလာျပီးေတာ့ ဒီလူငယ္ကို ေသခ်ာ ေလ့လာေနတယ္။
နင္ တစ္လွမ္းခ်င္း
ေရွ႕ကို တိုးလာတယ္။ လက္ထဲမွဓားရွည္ကို ကိုင္ထားတယ္။
သူတို႔ႏွစ္္ေယာက္
တစ္ျဖည္းျဖည္း နီးကပါလာတယ္။
လစားေခြးၾကီးဟာ
အရွိန္ရုတ္တရက္ ျမန္လာျပီး အလင္းတန္းသဖြယ္ ေလထဲကို လွပစြာနဲ႕ သားရဲတို႕ရဲ့
ဘုရင္သဖြယ္ ေသြးဆာစြာနဲ႕ နင္ကို ခုန္အုပ္တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ့ ႏူးညံ့တဲ့
ေျခေလးေခ်ာင္းမွာ သိမ္းထားတဲ့ လက္သည္းရွည္ၾကီးေတြလည္း ထြက္ေပၚလာတယ္။
“ေ၀ါင္း…”
ဒီလို အေရးၾကီးေနတဲ့
အခ်ိန္မွာပဲ နင္ လည္း ရုတ္တရက္ လႈပ္ရွားလိုက္တယ္။ သူ႕လႈပ္ရွားမႈဟာ ေလျပည္ညင္းလို
အလြန္ညင္သာ လွပလြန္းျပီးေတာ့ ေခြးၾကီးရဲ့ ခုန္အုပ္ တိုက္ခိုက္မႈကို
ေရွာင္ရွားလိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ သူ႕လက္ထဲက ဓားရွည္နဲ႕ ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။
ဒီဓားရွည္ ထုိးသြင္းလိုက္မႈဟာ အလြန္ကို ခြန္အားျပင္းျပီးေတာ့ မိုးၾကီးပစ္လိုက္သလုိ
ျမန္ဆန္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓားခ်က္ဟာ လစားေခြးၾကီး ကုိယ္ေပၚကို တည့္တည့္
က်သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လစားေခြးၾကီး ခုန္အုပ္လိုက္တဲ့ အရွိန္နဲ႕ သူ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို
ဓားဟာ ေဖာက္ထြက္သြားပါတယ္။
“ဟင္…”
နင္မ်က္နွာ ရုတ္တရက္
ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ သူ႕ဓားသာ အရမ္းကို ျပင္းထန္တဲ့ ခုခံအားတစ္ခုကို
ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ ဒီ လစားေခြးၾကီးရဲ့ သားေမြးေတြဟာ သံခ်ပ္ကာသဖြယ္ အစြမ္းရွိလို႕
သူ႕ ဓားဦးဟာ သားေမြးကို မထိုးေဖာက္ႏိုင္ပါဘူး။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ
လစားေခြးၾကီးဟာ သူ႕အျမီးနဲ႕ နင္ကို လွမ္းရိုက္လိုက္ပါတယ္။
နင္ ေရွာင္တိမ္းဖို႔ အခ်ိန္မရွိေတာ့လို႕
သူ႕ဓားနဲ႕ ကာြယ္လိုက္ရပါတယ္။
“ခၽြမ္…”
လစားေခြးၾကီရဲ့ အျမီးဟာ
သံၾကာပြတ္လို ဓားသြားကို လာထိပါတယ္။ အလြန္ျပင္းထန္တဲ့ ခြန္အားေၾကာင့္ နင္ ေ၀းကို
လြင့္စင္ထြက္သြားပါတယ္။ နင္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေရနက္ သံ နံရံ အထိကို လြင္စင္သြားျပီးေတာ့
နံရံကို တိုက္ခိုက္မိျပီး ရပ္တန္႕ သြားပါတယ္။ ဒီ သံနံရံၾကီးဟာ အရမ္းကို
တုန္ခါသြားပါတယ္။
“ေ၀ါင္း…..”
လစားေခြးၾကီးဟာ
ဆက္တိုက္ပဲ လိုက္လံျပီးေတာ့ ခုန္အုပ္လိုက္ျပီး သူ႕လက္သည္းရွည္ၾကီးေတြနဲ႕ နင္ကို
ခုန္အုပ္တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။
နင္ လည္း အသည္းအသန္
ခုန္ေရွာင္လိုက္ရပါတယ္။
“ထင္..ထင္.. ထင္…”
နံရံမွာ
လက္သည္းရာၾကီးေတြ ထင္က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။
လစားေခြးၾကီးဟာ ေျမၾကီးေပၚေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ အေ၀ကို ေရာက္သြားတဲ့
လူငယ္ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ အျမီးဟာ သူ႕အတြက္ လူသတ္လက္နက္ပဲ။ သူ႕အျမီးဟာ
လူငယ္ကို နံရံနဲ႕ တိုက္မိေအာင္ လြင့္စင္ေစေပမဲ့ လူငယ္က ရုတ္တရက္ အေ၀းကို
လ်င္ျမန္စြာ ေရွာင္ထြက္ သြားႏိုင္ေနတယ္။ သူဒီ လူငယ္ဟာ အလြန္ အစြမ္းထက္မယ္ဆိုတာကို
နားလည္သြားတယ္။ သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္း ဒုကၡေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို အစြမ္းထက္မယ္ဆိုတာ
သူနားလည္သြားတယ္။
သာမာန္ အစြယ္ကိုးေခ်ာင္
စစ္သူရဲတစ္ေယာက္သာ ဒီအျမီးနဲ႕ တိုက္ခိုက္ခံရရင္ သူတို႕ ခႏၶာကိုယ္ေတြ
ေပါက္ကြဲထြက္သြားလိမ့္မယ္။
နင္
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျပီး လစားေခြးၾကီးကို ၾကည့္ေနမိတယ္။
ဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ရဲ့
ဖင္းေဂါ့က်င့္စဥ္ အစြမ္းကို အသံုးျပဳရေတာ့မွာပဲ။
ဒီႏွစ္ေတြမွာ သူဟာ
ကီက်င့္စဥ္ကို ဟိုတ်န္ အဆင့္အထိ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ျပီ။
ဒါေပမဲ့ ဟိုတ်န္အဆင့္
ကီ တိုက္ခိုက္မႈဟာ ဒီ အေမႊးေတြကိုေတာင္ မထိုးေဖာက္ႏိုင္ဘူး။
သူဘယ္လိုဆက္သံုးျပီးေတာ့ တိုက္ခိုက္ရမွာလည္း။
“ဟိုင္း…”
နင္ တစ္ခ်က္
ေအာ္လိုက္တယ္။ သူ႕ႏွာေခါင္းေပါက္ ၂ခုကေန မ်က္စိနဲ႕ ျမင္ရတဲ့ စြမ္းအင္ အေငြ႕ေတြ
ထြက္လာတယ္။ ဒီ စြမ္းအင္အေငြ႔ေတြဟာ ေလထုကိုေတာင္ တုန္ခါသြားေစတယ္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူကိုယ္ကေန လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားတဲ့ တိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ စြမ္းအားေတြ
ေပါက္ကြဲထြက္လာတယ္။ ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ ေန နဲ႕
လရဲ့ အစြမ္းေတြ ေပါက္ကြဲထြက္လာျပီးေတာ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ အနီေရာင္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။
သူ႕ဓားကို လက္ထဲမွာ
နည္းနည္း လႈပ္ရွားလိုက္တာနဲ႕ ေလထုဟာ ကြဲထြက္သြားျပီးေတာ့ ေျမၾကီးမွာ
အက္ေၾကာင္းၾကီး ေပၚလာတယ္။
အေ၀းက လစားေခြးၾကီးက
တစ္ခ်က္ အူလိုက္ျပီးေတာ့ လူငယ္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
……
စႏိုးက ရယ္ေမာျပီးေတာ့
“ဒီကေလးက ေနာက္ဆံုးေတာ့
အနီေရာင္ ေကာင္းကင္ကိုဆင့္ သိုင္းကို စျပီးအသံုးျပဳလိုက္ျပီ။ အရင္ကေတာ့ သူဒီဟာကို
ဘယ္ေတာ့မွ အသံုးမျပဳဘူး။”
ရီခၽြမ္ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။
“လစားေခြးေတြဟာ
ဖင္းေဂါ့ ေသြးမ်ိဳးဆက္ေတြ ဆိုေတာ့ သူတို႕ သားေမြးဟာ အလြန္ကို မာေက်ာတယ္။ သာမာန္
ဟိုတ်န္ အဆင့္ တစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္လိုမွ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ဘူး။ ငါ ဒီ ေခြးကို တမင္
ေရြးေပးထားတာ။ နင္ကို ရွိသမွ် အစြမ္းေတြ အသံုးျပဳေစခ်င္လို႕။ တစ္ကယ့္
အသက္လုတိုက္ပြဲမွာ သူဘယ္လိုတိုက္ခိုက္ရမလဲဆိုတာ နားလည္ေစခ်င္လို႕။”
“နင္ ရဲ့ မ်က္ႏွာ
အမူအရာကို ဘယ္လိုျမင္လဲ။” စနိုး ေမးလိုက္တယ္။
“သာမာန္ပါပဲ။
သူေတာ္ေတာ္ကို တည္ညိမ္တယ္။”
ရီခၽြမ္
စိုက္ၾကည့္ျပီးေျပာလိုက္တယ္။
….
နင္ဟာ လက္ထဲမွာကို
ဓားကို ေ၀ွ႕ယမ္းျပီးေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နဲ႕ လစားေခြးၾကီး ဆီကိုေလွ်ာက္သြားေနတယ္။
ေခြးၾကီးကို လွည့္ပတ္အကဲခတ္ေနတယ္။
ေခြးၾကီးကလည္း နင္ကို
ေသခ်ာ အကဲခတ္ေနျပီးေတာ့ မေလာပဲ တိုက္ခိုက္ဖို႕ကို ေလ့လာေနတယ္။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့
ဒီတစ္ခါစတင္ တိုက္ခိုက္လိုက္ရင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ဟာ ေပၚလာမွာပဲ။
ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဟာကြက္ေပၚလာတာဟာ ေသတာရွင္တာကို ဆံုးျဖတ္မွာပဲ။
“ဟိုင္း….”
နင္ ဟာ ေနွးေကြးမေနပဲ
လစားေခြးၾကီးဆီကို ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။ သူ႕ခႏၶာကုယ္ဟာ
အရိပ္သဖြယ္ပဲ ျမင္ရတယ္။
“ေ၀ါင္း…”
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ
လစားေခြးၾကီးဟာ မာန္ဖီျပီးေတာ့ ခ်က္ျခင္း ခုန္အုပ္လိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ့ ပါးစပ္ၾကီးကို
ျဖဲျပီးေတာ့ သူ႕ရဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ခၽြန္ထက္ေနတဲ့ သြားေတြကို ျပလိုက္တယ္။
သူ႕လက္သည္းေတြဟာ နင္ကို တစ္စစီ ဆြဲျဖဲေတာ့မယ့္ ပံုစံလုိ နင္ဆီကို တိုး၀င္သြားတယ္။
“ရႊစ္..”
ဓားေရာင္တစ္ခ်က္လက္သြားတယ္။
ေလထဲမွာ ဓားအရိပ္ေတြ
ျဖာထြက္သြားတယ္။ ေနရာ ၉ၾကိမ္ ေျပာင္းလဲျပီးေတာ့ အနီးကပ္ ဆက္တိုက္
တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။သူ႕ လႈပ္ရွားမႈဟာ အရမ္းကို ျမန္ဆန္လြန္းတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ျမန္သလဲဆို ေလထုေတာင္မွ ဒီ အျမန္ေၾကာင့္ တစ္စစီ ကြဲအက္ သြားေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
လက္သြားတဲ့ ဓားေရာင္ေတြဟာ လစားေခြးၾကီးရဲ့ ရင္ကို ဆက္တိုက္ခုတ္သြားျပီးေတာ့
ဒဏ္ရာၾကီး ျဖစ္သြားတယ္။ ေသြးေတြ ဟာ ျဖာထြက္လာတယ္။
“Block”
နင္ ဓားနဲ႕ ခုတ္ျပီးတဲ့
အခ်ိန္မွာပဲ သူ႕ဓားကို လွည့္လိုက္ျပီးေတာ့ လစားေခြးၾကီးရဲ့ လက္သည္းေတြကို
ကာကြယ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ တိုက္ခိုက္မႈက တြန္းအားအရွိန္ကို ယူျပီးေနာက္ကို
ခုန္ဆုတ္လိုက္တယ္။
လစားေခြးၾကီးဟာ နင္ကို
ေဒါသတၾကီးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူ႕ ရင္ဘတ္က ဒဏ္ရာဟာ တျဖည္းျဖည္း ေသးငယ္သြားတယ္။
ေသြးထြက္လာတာ တျဖည္းျဖည္း နည္းသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသြးစက္ေတြက က်ေနတုန္းပဲ။ ေျပာရရင္
ဒီဒဏ္ရၾဟာ အလြန္ကို နက္ရႈိင္းလြန္းေနတယ္။
လစားေခြးၾကီးဟာ အခုေတာ့
ေသမင္းကို ေတြ႕လိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။
“ဒီ မိုးၾကိဳးမီးေတာက္
ဓားသိုင္းက မိုးၾကိဳးလွ်ပ္စီး အကြက္ဟာ ေတာ္ေတာ္ကို ထူးျခားတာပဲ။”
နင္ ေျဖးညင္းစြာ
သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
ဆက္ပါဦးမည္>>>>>>
၀တၳဳ : Desolate era
မူရင္း စာေရးဆရာ : I Eat tomatoes
ဘာသာျပန္သူ - Dr – Panda
Dr – Panda ကို like & follow လုပ္ထားဖို႔ မေမ့ၾကနဲ႕ေနာ္။
Thanks u all…
၀တၳဳ : Desolate era
မူရင္း စာေရးဆရာ : I Eat tomatoes
ဘာသာျပန္သူ - Dr – Panda
Dr – Panda ကို like & follow လုပ္ထားဖို႔ မေမ့ၾကနဲ႕ေနာ္။
Thanks u all…
အခန်း ၁၅ (လှောင်အိမ် တိုက်ပွဲ)
၃ ရက်နေတော့ နင်နဲ့ သူ့အဖေတို့ နဂါး နန်းဆောင်ကို လာခဲ့ပါတယ်။
နဂါး နန်းဆောင်ဟာ မီတာ ၃၀၀ အကျယ်ရှိပြီး မီတာ ၁၀၀၀ ရှည်လျားပါတယ်။ အပိုင်း ၂ ပိုင်း ခွဲထားပြီးတော့ လှောင်အိမ် အပိုင်းနဲ့ မွန်းစတားတွေ နေဖို့ အပိုင်း ရှိပါတယ်။ လှောင်အိမ်ဟာ သေသည်အထိ တိုက်ပွဲ ဝင်ရတဲ့ နေရာ ဖြစ်ပါတယ်။ မွန်းစတားနေဖို့ နေရာကတော့ မွန်းစတား အကျဉ်းထောင်ပေါ့။ မွန်းစတားပေါင်းများ ဖမ်းဆီးထားတဲ့အတွက် နဂါး နန်းဆောင်ဟာ အင်မတန်မှကို အန္တရယ် များပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကို မြို့ ပြင်ဖက်မှာ တည်ဆောက်ထားပါတယ်။
…..
နဂါး နန်းဆောင်က လှောင်ချိုင့်ထဲကို နင်ဝင်လာပြီးတော့ တစ်ချက်လေ့လာလိုက်ပါတယ်။ ဒီလှောင်ချိုင့်ဟာ မီတာ ၂၀၀၊ ၃၀၀ အချင်းရှိပြီးတော့ နံရံ လေးဖက် ကာရံထားပါတယ်။ နံရံကျောက်သားတွေကို အနက်ရောင် ကျောက်တစ်မျိုးနဲ့ လုပ်ထားပြီးတော့ နံရံတွေအပါ်မှာ ပိုက်ကွန်သဖွယ် သံကြိုးကြီးတွေ နဲ့ မိုးထားပါတယ်။ အထဲကနေ ဘယ်လိုမှ ထွက်ပြေးလို့ မရပါဘူး။
“ဒီနေရာဟာ လုံးဝကို အလုံပိတ်နေရာပဲ။ ဒီနံရံတွေကို ရေနက်သံမဏိ နဲ့ လုပ်ထားတာပဲ။ ဒီသံမဏိက အရမ်းတန်ဖိုးမရှိပေမဲ့ ဇင်တျန်အဆင့် တစ်ယောက်ယောက်က ဖျက်ဆီးဖို့တောင် အင်မတန် ခက်ပါတယ်။ ဒီ အမိုးပေါ်က သံကြိုးတွေကိုလည်း ဒီသံမဏိနဲ့ လုပ်ထားတာပဲ။ မင်းရဲ့ ကောင်းကင် ကိုးဆင့် ကျင့်စဉ် အစွမ်းနဲ့ မင်းရဲ့ ကိုယ်ပိုင် အစွမ်းကို ပေါင်းလိုက်ရင်တော့ ဒီသံကြိုးတွေကို ဖြတ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီ ပိုက်ကွန်တွေက ကြိုးပေါင်းများစွာနဲ့ တည်ဆောက်ထားလို့ မင်းအတွက် လွတ်မြောက်ဖို့ ကြိုးတွေကို ဖျက်ဆီးရင်တောင် အသက် ၁၀ ကြိမ်ရှူချိန်လောက် ကြာနိုင်သေးတယ်။”
နင် ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။
ရီချွမ်က ပိုက်ကွန်တွေရဲ့ အထက်ကို ညွှန်ပြလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနေရာမှာ ပွဲကြည့် စင်မြင့် တစ်ခု ရှိနေတယ်။
“မင်း အမေနဲ့ အဖေ ရယ် ဦးလေးဖြူရယ် အဲ့ဒီကနေ မင်းတိုက်ပွဲကို ကြည့်နေမယ်။”
“ဂရုစိုက်နော်”
စနိုးက သူ့သားကို အားပေးစကားပြောလိုက်တယ်။
“ဝေါင်း….”
အဖြူရောင် ခွေးကြီးက နင်ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ သူ့မျက်ဝန်းမှာ အားပေးမှုတွေ ကြင်နာမှုတွေနဲ့ ပြည့်နေတယ်။ ဒီ ခွေးဖြူကြီးဟာ သူ့အဖေရဲ့ ဘဝတစ်လျှောလုံး အဖော်ပြုခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းပဲ။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ဦးလေးဖြူ။ ပြောရရင် သူ့အဖေမှာ လေ့ကျင့်ထားတဲ့ မွန်းစတားကြီး ၂ ကောင် ရှိတယ်။ တစ်ကောင်ကတော့ ဦးလေးဖြူလို့ ခေါ်တဲ့ ခွေးဖြူကြီး ဖြစ်ပြီး နောက် တစ်ကောင်ကတော့ စပါးကြီး မြွေကြီးဖြစ်တဲ့ ဦးလေးနက် ဖြစ်တယ်။
မွန်းစတားတွေဟာ ဉာဏ်အလင်း ပွင့်သွားလို့ ရှိရင် သဘာ၀ စွမ်းအင်တွေကို စုပ်ယူလာနိုင်ပြီး အစွမ်းတွေ ထက်လာကြတယ်။
ဒီ မွန်းစတားတွေဟာ ခက်ခဲတဲ့ အသွင်ပြောင်းနိုင်တဲ့ အစွမ်းကို လေ့ကျင့် အောင်မြင်သွားတဲ့ အခါမှာ ဇင်တျန် အဆင့်ကို ရောက်သွားကြတယ်။ ဒီလို အဆင့်ရောက်မှသာ မွန်းစတား မိစ္ဆာကြီးတွေလို့ ခေါ်ဖို့ အဆင့် ရောက်တယ်။ ပြောရရင် မွန်းစတားတွေဟာ ဒီအဆင့်မှာ လူသားအသွင်ကို ပြောင်းနိုင်ကြတယ်။ ဦးလေးနက်လိုပေါ့။ ဒီလို မွန်းစတားတွေထဲမှာ အရမ်းကို ရှားပါးတဲ့ နတ်ဘုရားမွန်းစတား မျိုးစိတ်တွေလည်း ရှိကြတယ်။
နတ်ဘုရား မွန်းစတားတွေဟာ ရှေးခေတ် တစ်ချို့ ဖင်းဂေါ့တွေရဲ့ မျိုးဆက်သွေးတွေ ပါကြတယ်။ သူတို့တွေဟာ ဉာဏ်ပညာကြီးမားစွာနဲ့ မွေးဖွားလာကြပြီးတော့ အစွမ်းထက်တဲ့ သဘာ၀ လက်ဆောင်အစွမ်းတွေလည်း မွေးရာပါ လာကြတယ်။ သူတို့ရဲ့ အစွမ်းဟာ သာမာန် မွန်းစတားတွေထက် အများကြီးကို သာလွန်တယ်။ သူတို့အတွက် လူသား အသွင် ပြောင်းဖို့ အလွန် ခက်ခဲကြတယ်။ နတ်ဘုရား မွန်းစတား မျိုးစိတ် မျိုးစုံ ရှိတာကြောင့် အသွင်ပြောင်းဖို့ ခက်ခဲမှုကလည်း အမျိုးမျိုး ရှိတယ်။
တစ်ချို့ဟာ ဇီဖူ အဆင့်မှ လူသားအသွင် ပြောင်းနိုင်ကြတယ်။ တစ်ချိုးဆို ဝမ်ရှင်း အဆင့်ရောက်မှ ပြောင်းနိုင်တယ်။ တစ်ချို့ဆို ပိုပြီး မြင့်တဲ့ အဆင့်တွေရောက်မှ ပြောင်းလဲ နိုင်ကြတယ်။
ဦးလေးဖြူကတော့ ရေခွေးဖြူ မျိုးနွယ်ဝင် နတ်ဘုရား ခွေးမျိုး ဖြစ်တယ်။ သူဟာ ဇီဖူအဆင့်ရောက်မှ လူသားအသွင်ကိုပြောင်းပြီး လူသားလို စကားပြော နိုင်လိမ့်မယ်။
ဒါပေမဲ့ နင်နဲ့ ခွေးဖြူကြီးဟာ အလွန်ကို ရင်းနှီးကြတယ်။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ နင်က ဆရာ မျက်ကန်းငါးနဲ့ လေးမြှား ပညာ သင်ပြီးတဲ့ အခါမှာ ခွေးဖြူကြီးနဲ့ အတူ မနက်တိုင်း အနောက်ဘက် မြို့ပြင်တောအုပ်မှာ လေးပညာသွားလေ့ကျင့်ရင်း အချိန်ကုန်ခဲ့တယ်။ ရီချွမ်ဟာ သူ့သားတစ်ယောက်တည်း သွားတာကို စိတ်မချတဲ့ အတွက် ဇင်တျန် အဆင့်ရှိတဲ့ ခွေးဖြူကြီးကို အကူအညီတောင်းထားတာဖြစ်တယ်။
ဇင်တျန်အဆင့် နတ်ဘုရား မွန်းစတား တစ်ကောင်ရဲ့ အစွမ်းဟာ အလွန်ကြေက်ဖို့ ကောင်းတယ်။ ဒီခွေးဖြူကြီးကြောင့်လည်း ရီချွမ်ဟာ အနောက်ဘက် ဂျိကလန်မှာ ပိုပြီး အရှိန်အဝါ ကြီးမားလာရတာလည်း ဖြစ်တယ်။
“ဒီမှကြည့်လိုက်…”
နင် ပြုံးပြီးပြောလိုက်တယ်။
“ဝေါင်း..”
ခွေးဖြူကြီး တစ်ချက် ဟောင်လိုက်တယ်။ ရီချွမ်နဲ့ စနိုး ဟာ လမ်းကျဉ်းလေးအတိုင် လျှောက်လာပြီးတော့ သိပ်မကြာခင် ပွဲကြည့် စင်ကို ရောက်လာတယ်။
နင် အသက်ကို ပုံမှန် ရှူပြီးတော့ စိတ်တည်ညိမ်အောင်လုပ်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို လေ့လာလိုက်တယ်။
“ငါဘာလို့ အားကစား ကွင်းပြင်ကြီးထဲ ရောက်နေတယ်လို့ ခံစားရတာလည်း။”
နင် တိတ်တဆိတ် ရေရွတ်လိုုက်မိတယ်။
“ ဒီနေမှာက တိုက်ပွဲ နေရာ။ ဒါက ပွဲကြည့်စင်။
နင်ဟာ ကလန်အတွက် အလွန်အရေးပါတဲ့ လူတွေသာ ဒီနေရာမှာ မွန်းစတားနဲ့ တိုက်ပွဲကို လေ့ကျင့်ခွင့်ရှိတယ်ဆိုတာ သိတယ်။ ဒါကြောင့် ကလန်က ဝါကြီး ပုဂ္ဂိုလ်တွေ နဲ့ အရေးပါတဲ့ မိသားစုတွေ မကြာခဏ လာရောက် ကြည့် ရှုကြတယ်။”
“ဟိုင်း…ဟိုင်း…”
“ဝေါင်း…”
သံကြိုး ရိုက်သံတွေကို အဝေးက လမ်းကျဉ်းလေးကနေ ကြားရတယ်။။ နင် မထိန်းချုပ်နိုင်ပဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဒီ မှောင်မဲနေတဲ့ လမ်းကျဉ်းလေးမှာ သူ ဒေါသထွက်နေတဲ့ မာန်ဖီသံကို ကြားနေရတယ်။ ဒီမာန်ဖီသံဟာ လှောင်ချိုင့်တစ်ခုလုံးကို တုန်လှုပ်သွားစေတယ်။ အပေါ်က မိုးထားတဲ့ သံကြိုးတွေတောင်မှာ တုန်ခါပြီး အသံတွေ ဆူဆူညံညံ ထွက်လာတယ်။
ငွေရောင် အမွေးတွေနဲ့ ခေါင်းကြီး တစ်လုံး အဝေး လမ်းကျဉ်းလေးမှာ တဖြည်းဖြည်း ထွက်ပေါ်လာတယ်။
“ဒါကဘာပါလိမ့်…. “
နင် သေချာ ကြည့်နေမိတယ်။
“နင်… “
ရီချွမ် ပွဲကြည့်စင်ကနေ အေးစက်စက် အသံနဲ့ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။
(Howling moonwolf အူနေတဲ့ လခွေး ဆိုတာ နားထောင်မကောင်းလို့ လစားခွေးလို့ နာမည်ပေးထားပါတယ်။)
“မင်းက နံပါတ်တစ် ဖင်းဂေါ့ကျင့်စဉ် ကို ကျင့်ထားလို့ အဖေ မင်းအတွက် အရမ်းကို အစွမ်းထက်တဲ့မွန်းစတား ကြီးတစ်ကောင်ကို စပါယ်ရှယ် ရွေးထုတ်ထားတယ်။ ဒီကောင့်မှာ ဖင်းဂေါ့ သွေးမျိုးဆက် ပါလာတယ်။ လကိုစားတဲ့ ခွေးမျိုးစိတ်လို့ ခေါ်ကြတယ်။”
နင် သူ့အဖေကို မျက်လုံးပြူး ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ အံ့သြစွာ မော့ကြည့်နေမိတယ်။
ဒီ မွန်းစတားက ဖင်းဂေါ့ သွေးမျိုးဆက်ပါတယ်။ ဒါဆိုဒီကောင်က နတ်ဘုရားမွန်းစတား အမျိုးအစားပေါ့? ဟုတ်တယ်မလား? ဒါပေမဲ့ ဒါက နားလည်နိုင်ပါတယ်။ နတ်ဘုရားမွန်းစတားဆိုတာ မွန်းစတားတွေပဲလေ။ ဒီလို ကျယ်ပြန့်လှတဲ့ ကမ္ဘာမှာ ဟိုတျန်အဆင့် နတ်ဘုရား မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုတွေ မရေမတွက်နိုင်အောင် ရှိကြတယ်။ ချပ်ဝတ်တန်ဆာ နဂါး၊ မြေငလျင် ကြံ့၊ လစားခွေး၊ လက်သည်းနီ ရွေကျီးကန်း၊ မိုးကြိုးပင်လယ် ဇီးကွက်၊ ဒါမှမဟုတ် ရေခွေးဖြူမျိုး။ ပြောရရင်တော့ ဒီလို ထောင်နဲ့ ချီ ရှိနေတဲ့ ဟိုတျန် နတ်ဘုရား မွန်းစတားတွေထဲမှာမှ တစ်ကောင်လောက်ပဲ ဇင်တျန် အဆင့်ကို အောင်မြင်အောင် ကျင့်နိုင်တာဖြစ်တယ်။
“ဝေါင်း…”
သံကြိုးသံတွေ ဆူညံနေတယ်။
နင် အာရံ မထွေပြားပဲ လမ်းကျဉ်းလေးထဲကို ကြည့်နေတယ်။ သူတို့တွေ လစားခွေးရဲ့ သံကြိုးတွေကို ဖြည်နေကြ သံ ကြားရတယ်။ မကြာခင် ဒီကောင် လွတ်လာတော့မှာ။
“ချွမ်..ချွမ်…”
သံကြိုး ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျသံ ထွက်လာတယ်။
“ဝူး အူ…..”
လွတ်သွားလို့ ပျော်သွားတဲ့ ခွေးအူသံ ထွက်လာတယ်။
ပွဲကြည့်စင်ပေါ်မှာတေ့ ရီချွမ် ရယ် သူ့ မိန်းမရယ် ခွေးဖြူကြီးရယ် ဂရုတစိုက် ကြည့်နေကြတယ်။
နင် အသက် အောင့်ထားမိတယ်။
အဝေက လမ်းကျဉ်းထဲကနေ သတ္တဝါကြီး တဖြည်းဖြည်း ထွက်လာနေတယ်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံကို ငွေရောင် အမွှေးတွေ လှပစွာ ဖုံးအုပ်ထားတယ်။ ဒီကောင်ကြီးဟာ ၂မီတာလောက် မြင့်တယ်။ သူဟာ လှပစွာ လှမ်းလာနေတယ်။ ဒီကောင်ကြီးဟာ အဝေးက လူထီးသေးသေးလေးကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ နတ်ဘုရား မွန်းစတား တစ်ကောင်အနေနဲ့ သူ့အသိဉာဏ်ဟာ လူသားအောက် မလျော့ကျဘူး။
သူဟာ ဒီလှောင်အိမ်ထဲရောက်ရင် အဖြေ ၂ခုပဲ ရှိတယ်ဆိုတာ နားလည်တယ်။ တစ်ခုကတော့ ဒီလူသားကို သတ်ပြီး ဆက် အသက်ရှင်ဖို့ နဲ့ နောက်တစ်ခုကတော့ ဒီလူသား သတ်တာ ခံရဖို့ပဲ။
“သူက ငါ့ ပထမဆုံး အကြိမ် အတွက် နတ်ဘုရားမွန်းစတားကို ရွေးပေးလိုက်တယ်။…”
နင် သူ့လက်ကို ဆန့်တန်းလိုက်တယ်။ လက်ထဲမှာ ဓားတစ်ချောင်း ပေါ်လာတယ်။
“ကဲဒါဆိုလည်း သတ်ကြတာပေါ့…”
ဒီ လစားခွေးကြီးဟာ ပေါင် တစ်ထောင်လောက် အလေးချိန်ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ ခြေလေးချောင်းဟာ လျင်မြန်စွာ ပြေးလွှားနိုင်တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနီးလာပြီးတော့ ဒီလူငယ်ကို သေချာ လေ့လာနေတယ်။
နင် တစ်လှမ်းချင်း ရှေ့ကို တိုးလာတယ်။ လက်ထဲမှဓားရှည်ကို ကိုင်ထားတယ်။
သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ဖြည်းဖြည်း နီးကပါလာတယ်။
လစားခွေးကြီးဟာ အရှိန်ရုတ်တရက် မြန်လာပြီး အလင်းတန်းသဖွယ် လေထဲကို လှပစွာနဲ့ သားရဲတို့ရဲ့ ဘုရင်သဖွယ် သွေးဆာစွာနဲ့ နင်ကို ခုန်အုပ်တိုက်ခိုက်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ ခြေလေးချောင်းမှာ သိမ်းထားတဲ့ လက်သည်းရှည်ကြီးတွေလည်း ထွက်ပေါ်လာတယ်။
“ဝေါင်း…”
ဒီလို အရေးကြီးနေတဲ့ အချိန်မှာပဲ နင် လည်း ရုတ်တရက် လှုပ်ရှားလိုက်တယ်။ သူ့လှုပ်ရှားမှုဟာ လေပြည်ညင်းလို အလွန်ညင်သာ လှပလွန်းပြီးတော့ ခွေးကြီးရဲ့ ခုန်အုပ် တိုက်ခိုက်မှုကို ရှောင်ရှားလိုက်တယ်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ သူ့လက်ထဲက ဓားရှည်နဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဒီဓားရှည် ထိုးသွင်းလိုက်မှုဟာ အလွန်ကို ခွန်အားပြင်းပြီးတော့ မိုးကြီးပစ်လိုက်သလို မြန်ဆန်နေတယ်။ ဒါကြောင့် ဓားချက်ဟာ လစားခွေးကြီး ကိုယ်ပေါ်ကို တည့်တည့် ကျသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ လစားခွေးကြီး ခုန်အုပ်လိုက်တဲ့ အရှိန်နဲ့ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဓားဟာ ဖောက်ထွက်သွားပါတယ်။
“ဟင်…”
နင်မျက်နှာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားတယ်။ သူ့ဓားသာ အရမ်းကို ပြင်းထန်တဲ့ ခုခံအားတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ဒီ လစားခွေးကြီးရဲ့ သားမွေးတွေဟာ သံချပ်ကာသဖွယ် အစွမ်းရှိလို့ သူ့ ဓားဦးဟာ သားမွေးကို မထိုးဖောက်နိုင်ပါဘူး။
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ လစားခွေးကြီးဟာ သူ့အမြီးနဲ့ နင်ကို လှမ်းရိုက်လိုက်ပါတယ်။
နင် ရှောင်တိမ်းဖို့ အချိန်မရှိတော့လို့ သူ့ဓားနဲ့ ကာွယ်လိုက်ရပါတယ်။
“ချွမ်…”
လစားခွေးကြီရဲ့ အမြီးဟာ သံကြာပွတ်လို ဓားသွားကို လာထိပါတယ်။ အလွန်ပြင်းထန်တဲ့ ခွန်အားကြောင့် နင် ဝေးကို လွင့်စင်ထွက်သွားပါတယ်။ နင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ရေနက် သံ နံရံ အထိကို လွင်စင်သွားပြီးတော့ နံရံကို တိုက်ခိုက်မိပြီး ရပ်တန့် သွားပါတယ်။ ဒီ သံနံရံကြီးဟာ အရမ်းကို တုန်ခါသွားပါတယ်။
“ဝေါင်း…..”
လစားခွေးကြီးဟာ ဆက်တိုက်ပဲ လိုက်လံပြီးတော့ ခုန်အုပ်လိုက်ပြီး သူ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့ နင်ကို ခုန်အုပ်တိုက်ခိုက်လိုက်ပါတယ်။
နင် လည်း အသည်းအသန် ခုန်ရှောင်လိုက်ရပါတယ်။
“ထင်..ထင်.. ထင်…”
နံရံမှာ လက်သည်းရာကြီးတွေ ထင်ကျန်ရစ်ခဲ့ပါတယ်။ လစားခွေးကြီးဟာ မြေကြီးပေါ်ရောက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ အဝေကို ရောက်သွားတဲ့ လူငယ်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။သူ့ရဲ့ အမြီးဟာ သူ့အတွက် လူသတ်လက်နက်ပဲ။ သူ့အမြီးဟာ လူငယ်ကို နံရံနဲ့ တိုက်မိအောင် လွင့်စင်စေပေမဲ့ လူငယ်က ရုတ်တရက် အဝေးကို လျင်မြန်စွာ ရှောင်ထွက် သွားနိုင်နေတယ်။ သူဒီ လူငယ်ဟာ အလွန် အစွမ်းထက်မယ်ဆိုတာကို နားလည်သွားတယ်။ သူ့ကို ကောင်းကောင်း ဒုက္ခပေးနိုင်လောက်အောင်ကို အစွမ်းထက်မယ်ဆိုတာ သူနားလည်သွားတယ်။
သာမာန် အစွယ်ကိုးချောင် စစ်သူရဲတစ်ယောက်သာ ဒီအမြီးနဲ့ တိုက်ခိုက်ခံရရင် သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်တွေ ပေါက်ကွဲထွက်သွားလိမ့်မယ်။
နင် မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး လစားခွေးကြီးကို ကြည့်နေမိတယ်။
ဒါဆိုရင်တော့ ငါ့ရဲ့ ဖင်းဂေါ့ကျင့်စဉ် အစွမ်းကို အသုံးပြုရတော့မှာပဲ။
ဒီနှစ်တွေမှာ သူဟာ ကီကျင့်စဉ်ကို ဟိုတျန် အဆင့်အထိ အောင်မြင်သွားခဲ့ပြီ။
ဒါပေမဲ့ ဟိုတျန်အဆင့် ကီ တိုက်ခိုက်မှုဟာ ဒီ အမွှေးတွေကိုတောင် မထိုးဖောက်နိုင်ဘူး။ သူဘယ်လိုဆက်သုံးပြီးတော့ တိုက်ခိုက်ရမှာလည်း။
“ဟိုင်း…”
နင် တစ်ချက် အော်လိုက်တယ်။ သူ့နှာခေါင်းပေါက် ၂ခုကနေ မျက်စိနဲ့ မြင်ရတဲ့ စွမ်းအင် အငွေ့တွေ ထွက်လာတယ်။ ဒီ စွမ်းအင်အငွေ့တွေဟာ လေထုကိုတောင် တုန်ခါသွားစေတယ်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သူကိုယ်ကနေ လျှို့ဝှက်ထားတဲ့ တိမ်မြုပ်နေတဲ့ စွမ်းအားတွေ ပေါက်ကွဲထွက်လာတယ်။ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ နေ နဲ့ လရဲ့ အစွမ်းတွေ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီးတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အနီရောင် ပြောင်းလဲသွားတယ်။
သူ့ဓားကို လက်ထဲမှာ နည်းနည်း လှုပ်ရှားလိုက်တာနဲ့ လေထုဟာ ကွဲထွက်သွားပြီးတော့ မြေကြီးမှာ အက်ကြောင်းကြီး ပေါ်လာတယ်။
အဝေးက လစားခွေးကြီးက တစ်ချက် အူလိုက်ပြီးတော့ လူငယ်ကို မျက်ခြေမပြတ် စိုက်ကြည့်နေတယ်။
……
စနိုးက ရယ်မောပြီးတော့
“ဒီကလေးက နောက်ဆုံးတော့ အနီရောင် ကောင်းကင်ကိုဆင့် သိုင်းကို စပြီးအသုံးပြုလိုက်ပြီ။ အရင်ကတော့ သူဒီဟာကို ဘယ်တော့မှ အသုံးမပြုဘူး။”
ရီချွမ်ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။
“လစားခွေးတွေဟာ ဖင်းဂေါ့ သွေးမျိုးဆက်တွေ ဆိုတော့ သူတို့ သားမွေးဟာ အလွန်ကို မာကျောတယ်။ သာမာန် ဟိုတျန် အဆင့် တစ်ယောက်ဟာ ဘယ်လိုမှ မဖျက်ဆီးနိုင်ဘူး။ ငါ ဒီ ခွေးကို တမင် ရွေးပေးထားတာ။ နင်ကို ရှိသမျှ အစွမ်းတွေ အသုံးပြုစေချင်လို့။ တစ်ကယ့် အသက်လုတိုက်ပွဲမှာ သူဘယ်လိုတိုက်ခိုက်ရမလဲဆိုတာ နားလည်စေချင်လို့။”
“နင် ရဲ့ မျက်နှာ အမူအရာကို ဘယ်လိုမြင်လဲ။” စနိုး မေးလိုက်တယ်။
“သာမာန်ပါပဲ။ သူတော်တော်ကို တည်ညိမ်တယ်။”
ရီချွမ် စိုက်ကြည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်။
….
နင်ဟာ လက်ထဲမှာကို ဓားကို ဝှေ့ယမ်းပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း နဲ့ လစားခွေးကြီး ဆီကိုလျှောက်သွားနေတယ်။ ခွေးကြီးကို လှည့်ပတ်အကဲခတ်နေတယ်။
ခွေးကြီးကလည်း နင်ကို သေချာ အကဲခတ်နေပြီးတော့ မလောပဲ တိုက်ခိုက်ဖို့ကို လေ့လာနေတယ်။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ဒီတစ်ခါစတင် တိုက်ခိုက်လိုက်ရင် တစ်ယောက်ရဲ့ အားနည်းချက်ဟာ ပေါ်လာမှာပဲ။ ဒီလိုအချိန်မှာ ဟာကွက်ပေါ်လာတာဟာ သေတာရှင်တာကို ဆုံးဖြတ်မှာပဲ။
“ဟိုင်း….”
နင် ဟာ နှေးကွေးမနေပဲ လစားခွေးကြီးဆီကို ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင် တိုက်ခိုက်လိုက်တယ်။ သူ့ခန္ဓာကုယ်ဟာ အရိပ်သဖွယ်ပဲ မြင်ရတယ်။
“ဝေါင်း…”
တစ်ချိန်တည်းမှာ လစားခွေးကြီးဟာ မာန်ဖီပြီးတော့ ချက်ခြင်း ခုန်အုပ်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ကြီးကို ဖြဲပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ချွန်ထက်နေတဲ့ သွားတွေကို ပြလိုက်တယ်။ သူ့လက်သည်းတွေဟာ နင်ကို တစ်စစီ ဆွဲဖြဲတော့မယ့် ပုံစံလို နင်ဆီကို တိုးဝင်သွားတယ်။
“ရွှစ်..”
ဓားရောင်တစ်ချက်လက်သွားတယ်။
လေထဲမှာ ဓားအရိပ်တွေ ဖြာထွက်သွားတယ်။ နေရာ ၉ကြိမ် ပြောင်းလဲပြီးတော့ အနီးကပ် ဆက်တိုက် တိုက်ခိုက်လိုက်တယ်။သူ့ လှုပ်ရှားမှုဟာ အရမ်းကို မြန်ဆန်လွန်းတယ်။ ဘယ်လောက်တောင် မြန်သလဲဆို လေထုတောင်မှ ဒီ အမြန်ကြောင့် တစ်စစီ ကွဲအက် သွားလောက်အောင်ပါပဲ။ လက်သွားတဲ့ ဓားရောင်တွေဟာ လစားခွေးကြီးရဲ့ ရင်ကို ဆက်တိုက်ခုတ်သွားပြီးတော့ ဒဏ်ရာကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ သွေးတွေ ဟာ ဖြာထွက်လာတယ်။
“Block”
နင် ဓားနဲ့ ခုတ်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူ့ဓားကို လှည့်လိုက်ပြီးတော့ လစားခွေးကြီးရဲ့ လက်သည်းတွေကို ကာကွယ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တိုက်ခိုက်မှုက တွန်းအားအရှိန်ကို ယူပြီးနောက်ကို ခုန်ဆုတ်လိုက်တယ်။
လစားခွေးကြီးဟာ နင်ကို ဒေါသတကြီးစိုက်ကြည့်နေတယ်။ သူ့ ရင်ဘတ်က ဒဏ်ရာဟာ တဖြည်းဖြည်း သေးငယ်သွားတယ်။ သွေးထွက်လာတာ တဖြည်းဖြည်း နည်းသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သွေးစက်တွေက ကျနေတုန်းပဲ။ ပြောရရင် ဒီဒဏ်ရဟြာ အလွန်ကို နက်ရှိုင်းလွန်းနေတယ်။
လစားခွေးကြီးဟာ အခုတော့ သေမင်းကို တွေ့လိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။
“ဒီ မိုးကြိုးမီးတောက် ဓားသိုင်းက မိုးကြိုးလျှပ်စီး အကွက်ဟာ တော်တော်ကို ထူးခြားတာပဲ။”
နင် ဖြေးညင်းစွာ သက်ပြင်းချမိတယ်။
ဆက်ပါဦးမည်>>>>>>
ဝတ္ထု : Desolate era
မူရင်း စာရေးဆရာ : I Eat tomatoes
ဘာသာပြန်သူ - Dr – Panda
Dr – Panda ကို like & follow လုပ်ထားဖို့ မမေ့ကြနဲ့နော်။
Thanks u all…
Comments
Post a Comment